Arben Idrizi (Libri i të qenit), Prishtinë, 2009

130.lpp. * * *

kam frikë për ty, nga ti; ti më
vjen me konkluzione çmendëse;
i kam humbur të gjithka rrugët e mia
e ti më kërkon të jem udhërrëfyesi yt;
me këmbëngulje ma mvesh rolin e huaj;
jam i trishtuar i dhe rebeluar; çfarë
do t´i duhej qenies tënde dashuria ime
po të shuhej dhimbja me dhimbje, do të
digjesha për ty; po të zgjohej buzëqeshja
me buzëqeshje, do të të përkushtohesha;
po ta besoja zotin tënd, asgjë të përbashkët
s'do të kishim; po të më shihje si njeri
të zakonshëm do ta shmangnim
fatalitetin;
kam sall dashuri, oh sall dashuri që mbyt;



baidos par tevi, baidos tevis, tu nāc
man klāt pilna/pilns trakām iedomām;
maldos uz visām pusēm,
bet tu gribi, lai rādu tev ceļu;
lieku sev spēlēt svešu lomu;
man gauž, mani knieš; cik vietas
tavā esībā atstāts manai mīlai?
ja sāpi varētu slāpēt ar sāpi, es tevis
sadegtu; ja smaids spētu modināt
smaidu, es ziedotos tev;
ja es ticētu tavam dievam, mums nepaliktu
nekā kopīga; ja tu manī ieraudzītu
vienkārši cilvēku tad mums paietu secen
nenovēršamais;
man ir mīla, ak, tikai mīla, apvij un noslāpē;