To visu var itin labi saprast. Savulaik Pīters Mērfijs par gotiskā roka pirmsākumiem stāstīja, ka viņiem visa tā vampīru estētika esot bijusi drīzāk hohmas pēc, bet viņi nesa priekšā tik pārliecinoši, ka fani nespēja ieraudzīt ironiju un ņēma visu par pilnu.
Varbūt arī bleksteriem ir tāpat - žanra tēvi visu ņem ar humoru, bet trū fani nespēj to pieņemt?
Varbūt arī bleksteriem ir tāpat - žanra tēvi visu ņem ar humoru, bet trū fani nespēj to pieņemt?