Pirms septinju gadu sajuuta. Shoriit atnaaca pie manis un seezh. Un ik pa briidim pirmschetru meeneshu sajuuta apseezhas pie blakus galdinja. Abas skataas viena uz otru, tad uz mani, tad atkal viena uz otru. Un abas tik liidziigas. Kaa taadas dviinju maasas. Un es vinju abu maate - dzemdeetaaja. Pasaule- barotaaja. Eh, negribas man nakti. Naktii moshkji no stuuriem naak mani mociit. Un sist. Un pleest aiz matiem. Un kost.

Man gribas vakaru. Mieriigu, reenu vakaru ar raspodinjiem un ievziediem. Un zalju zaali. Un abas taas sajuutas ievest gravaa, kur ievas zied un gliemezhi paarojas. Un strautinjsh burbulee. Un tad. Un tad iestaadiit vinjas tur. Lai uzzied baltas kaa ievas, dzeltenas kaa puupoli, maigas kaa raspodinji. Lai uzzied skaistas un klusas.