toch wel er zijn paar dingen heb ik aan niemand verteld over. Mijn nederlandse zusje. toen ik daar wonde vond ik haar eigenlijk helemaal niet zo leuk en aardig - zij heeft best wel veel problemen voor mij gemaakt - en ik dacht zij is niks meer dan 12 jaar oude puber die mag alles van haar ouders doen. Nu paar jaartjes zijn gegaan en ik heb helemaal endere gevoelens tegen haar. Nu, mis ik haar, nu ik hou van haar, nu huil ik als zij de problemen heeft. Een vandaag begrijp ik hoe komt dat. Als ik daar naar toe op bezoek ga - ben ik op andere werld maar toch wel deze wereld is ook van mijn. En zij is mijn zus daar - die mag alles weten en altijd hulpen. Maar grappigste ding is - ik vertel nooit iets over mijn problemen hier in Letland, want zij zal toch niet snappen en begrijpen. Maar wat ik leuk vind is - ik wil ook zelf niet vertellen. en als ik daar ben, naast mij zus - wonen wij op onse wereld( eigen) en universiteit, werk en die paar domme jonge jongens blijven hier. Daarom op december ga ik weer daar naar toe - OM TE RUSTEN!