- sarunas LMT
- 27.9.03 21:45
- Saruna ar K pa telefonu, kas sākās padrūmos toņos, pieminot mammuča un papuča, manas un bv, K un cv problēmas, beidzās optimistiskā gaisotnē. Beidzot sapratu, ka negribu sev vecumdienās nekādu un nevienu veci pie sāniem, ne plānprātīgu ne gudru. Ka tas man bijis tikai tāds "sabiedrības uzspiests stereotips". Līdz ar to atkrīt vesela problēmu gūzma. Nav jāiespringst uz īstā un vienīgā meklējumiem, bet jālieto viss, kas gadās pie rokas, un kamēr vien var.
Pašai K savukārt devu padomu vairāk nevienu nedzemdēt bez īpašas vajadzības, un nekādā jau gadījumā ne tik vēlu kā man, savukārt vīriešus nepieturēt, bet izmantot un, kopjot savu māksliniecisko talantu, neatstāt novārtā seksuālo.
Vēl vienojāmies, ka pilnīgi viss, pat vislielākie sūdi, šai dzīvē notiek uz labu. - 19 rakstapiebildīšu
- 27.9.03 22:07
-
proud to be peevish
Sirsniigas sarunas ;)
Lasu es Tavus tekstus un saprotu, ka man vajadzeeja Tevi savanjgjot paliidzeet remontaa - tici man, fizisks darbs liek uz lietaam paskatiities no citas puses :) - piebilst
- 27.9.03 22:22
-
Interesanti gan, no kādas?:) Es jau fiziski parosos, parosos, tā jau nemaz nav. Bet par vecumdienām laikus jādomā.
- piebilst
- 27.9.03 22:30
-
proud to be peevish
Nu, tad, kad tu, cilveeks, pavadi minuutes piecas, domaajot Kur, sasodiits, es nobaazu taas divas skruuves??, tad skatiens uz paareejaam lietaam izmainaas taadaa kaa Vai tad taa ir probleema virzienaa :D
/me dungo liidzi
Ashes to ashes, funk to funky,
We know Major Tom's a junky</i>. - piebilst
- 28.9.03 03:19
-
Taa izklausaas peec iespringshanas (pasleeptas sapraatiigos spriedumos), k-kur ljoti dzirdeets... :)
- piebilst
- 28.9.03 09:53
-
Nē, tā nav iespirngšana! Es tā domāju, ka līdz tam laikam zināmu senilitāti un parūpējamību būs jau sasniegusi liela daļa mūsu tā saucamaās vidusšķiras, un bez privātskolām būs radīti arī pieklājīgi veco ļaužu pansionāti.
\Vai arī tiešām viņi visi brauks uz Šveici? Nu nezinu, nezinu. Vecumdienās tak gribās ar sosedku pa komnaķe dzimtajā valodā parunāties. - piebilst
- 28.9.03 14:50
-
Iireeju es kaadreiz istabu komunaalaa dziivoklii un to istabu man iziireeja krievu babusha, viena no sakariigajaam krievu babushaam, lai gan protams latviski ne vaarda un tamliidziigi, bet visaadi citaadi godiigs un labs cilveeks.
Padomaaju par to ka vinna bija preceejusies ar latvieti. Vinnas viirs nomira k-kur 80mitajos gados, pirms atmodas. Ir pagaajushi gadi 15-17, bet vinna veel mieriigi dziivo un dziivo un TIK veca nemaz veel nav. Ja vecumdienaas gribeetos viirieti, tad varbuut ir jaareekkinaas ka vinjsh buus blakaam varbuut gadu, un tad buus jaameklee cits. Vinna pa to laiku savus 17-20 veciishus vareeja nobeerot. :) Bet vinnai diez ko uz tiem veciishiem nevilka, nevienu neredzeeju kad tur dziivoju. - piebilst
- sarunas
- 10.9.04 12:46
-
Aha. Pa gadu gan lietas ir mainījušās, es tā saprotu. Dažas. Citas nē. Kā jau parasti.
- piebilst
- Re: sarunas
- 10.9.04 15:39
-
cik talantīgi es agrāk rakstīju...:(
- piebilst
- Re: sarunas
- 10.9.04 16:58
-
Nedomāju, ka to saki nopietni. Talantu un pieredzi grūti nozaudēt. Vispār, es te lasos cauri pagājušā gada tekstiem. Pieņemu, ka neiebilsti, ja reiz publiski pieejamus esi tos atstājusi. Daudz interesantu. Tavu (atvainojos par familiaritāti) un citu cb-stu. Bilde ar suņiem labā. Es gan tā vietējā suņa acī bailes saskatu. Lai gan tas noteikti ir subjektīvi, vienkārši viņa vietā es noteikti būtu baidījies tādas atvērtas rīkles priekšā. Lai vai kā, efektīgs foto.
Stāsts par sapni ar Diegabiksi samulsināja un sajūsmināja reizē. Tā neko sapnīši.
Par citu. Zilacaini cilvēki ir mana vājība. Nesen pienāca uz ielas klaidonis. Uzrunāja. Pagriezos un ieraudzīju acis. Zilas. Ļoti. Ļoti. Tumšākas kā jums ar Pogu. Skaistas. Viņam vajadzēja tikai cigareti, bet es noteikti būtu atdevis visu līdzesošo naudu, ja vien prasītu. Neprasīja. Aizgāja, iegūto cigareti cēli kūpinādams. Laikam labi, ka čigāniem nav tādas krāsas acu (nu, vismaz tiem/tām, kas "izrunā" naudu).
Jāā. - piebilst
- Re: sarunas
- 10.9.04 17:55
-
Jā, dīvaini ar tiem vecajiem ierakstiem. Es pati nekad neesmu pārlasījusi, daudzi tapuši vēl tad, kad biju (vai vismaz domājos esam) Cibā pilnīgi anonīma persona. Ļoti daudz atklātības. Tolaik es nomirtu jau no domas vien, ka kāds varētu mani atšifrēt. Bet tagad tas kaut kā kļuvis vienaldzīgi. Un tāpēc arī nezuskatu par vajadzīgu dzēst vecos ierakstus ārā. Pie tam, man liekas, kla daudzi no tiem ir vairāk pārdomāti, vismaz formas ziņā, kā tagad. Esmu kļuvusi pavirša un uztveru Cibu kā savu piezīmju kladīti, lai gan vajadzētu būt otrādi.
Bet par suni - mans ir daudz bailīgāks par to laucinieku.
Un par acīm - Pogai ir tumšākas kā man.
Briesmīgi gribas zināt, kas Tu esi, Straume. - piebilst
- Re: sarunas
- 10.9.04 18:57
-
Tā ir ar agrāk izdarītām savu jūtu/domu/darbu rakstiskām atklāsmēm. Tajā brīdī šķiet - vai traks, kā es varu ko tādu publiskot, nu labi, vismaz tas notiek anonīmi. Jo ilgāks laiks paiet, jo vairāk pierakstītais nešķiet nekas īpašs. Vienmēr taču var pateikt - nu jā, tas bija tad, tagad ir pavisam savādāk. Vai arī neteikt, jo īstenībā kaunēties objektīvi nav par ko. Un nekas sevi patiešām negatīvi raksturojošs rakstīts taču netiek. Un vispār rakstniekiem laikam gan drīzāk vajag rakstīt nekā nerakstīt. Bet to es apgalvot nevaru, nezinu, kā tur īsti ar viņiem (jums) ir - neesmu personīgi ne ar vienu rakstnieku pazīstams, neviens pie šņabja glāzes lietu īsto būtību nav atklājis.
Ja sune patiešām bailīga, tad labi :). Ja vien viņa bailēs nelec pie rīkles. Vispār man pret visām šīm (nu, saproti, kurām) sugām ir ārkārtīgi rezervēta attieksme. Nešaubos, ka Tu spētu sarakstīt veselu virkni pārliecinošu argumentu, kas pierādītu šādas attieksmes nepamatotību.
Pogas acis, jāāāāāā........... ;-)
Nav bijusi izdevība bieži tajās vērties, bet nu pietiek jau arī ar ne-bieži. Es tur iepriekš runāju par slābanumu klaidoņa priekšā, tad ko var komentēt gadījumā ar simpātisku, gudru un talantīgu jaunu sievieti?! Daudzpunktus vien var klabināt.
Ar to briesmīgo interesi gan ir skumji. Tādā ziņā, ka nevaru attaisnot cerības. Respektīvi, izrādīties Vilnis Vējš, Imants Ziedonis vai, nezinu, vismaz Ilmārs Šlāpins. Līdz ar to - kas mainīsies, Tev uzzinot, ka esmu Andris Bērziņš/Jānis Kārkliņš/Juris Krūmiņš, etc.? - piebilst
- Re: sarunas
- 10.9.04 19:00
-
Mēs neesam personīgi pazīstami?
Bet Pogu, cik noprotu, Tu pazīsti. - piebilst
- Re: sarunas
- 10.9.04 19:09
-
Vai. Pilnīgi tādu kā skarbumu saskatu. Tā, it kā būtu neuzrakstīts "ta ko tu te, bļin, vispār čalo" palicis.
Jā. Ir tā, kā Tu saki. - piebilst
- Re: sarunas
- 11.9.04 10:12
-
Vai, nu ko Tu. Tā gan nemaz nebija domāts, es tikai gribēju noskaidrot, kas un tā, un, kad es gribu ko noskaidrot, tad, lieki neizplūstot, uzdodu jautājumus:)
Precizējumam: tātad ar mani nē, ar Pogu jā? Bet kā Tu zini, ka man arī zilas acis?:) - piebilst
- Re: sarunas
- 13.9.04 11:12
-
Labrīt. Dzīve ir skarba. Kamēr es te piektdienas vakarā rakstīju salkanus tekstiņus, ārsti cīnījās par māsas vīra dzīvību. Kā izrādījās. Viņš bija pakļuvis zem trolejbusa. Smaga nakts, grūta nākamā diena, pēc tam jau nedaudz vieglāk - krīze it kā pāri. Paldies Dievam, dzīvs, taču izmaiņas neatgriezeniskas.
Tiešs, nežēlīgs piemērs tam, ka nelaime var notikt jebkurā brīdī ar ikvienu no mums. Vismaz es to tā uztvēru un turpinu atbilstoši justies. Esi jauns, veselīgs cilvēks, izej piektdienas vakarā no darbavietas ar domu par gaidāmajām brīvdienām, tad pārrāvums filmā un pamošanās slimnīcas reanimācijā. Izkliedējoties narkozes reibumam saproti, ka daudz kas vairs nekad nebūs kā agrāk. Dzīve gaidāma savādāka.
Par tām acīm. Tas jums laikam dzimtas mantojums. Nezinu, kādas ir Antona k-gam. Nav sanācis ieskatīties :(
Kā Poga? - piebilst
- Re: sarunas
- 13.9.04 11:52
-
Poga te tikko bija, izlasīja mūsu sarunu un grib zināt, kas Tu esi. Viņa redzējusi sapnī, ka mēs viņu apglabājam dzīvu, zemē, - pēc viņas pašas vēlēšanās.
Izsaku līdzjūtību. Par to māsas vīru. - piebilst
- Re: sarunas
- 13.9.04 12:49
-
Kā diez viņa tur jutās dzīva apglabāta? Reiz lasīju, ja sapņos bieži sastopamajā bēgšanā aizbēgt neizdodas, tad arī pamosties nē. Bet tās visdrīzāk muļķības.
Šķiet, interese par manu personu, ja vispār vēl varētu saglabāties, tad tikai līdz tās identifikācijas brīdim. Kamēr niecīga intriga pastāv. Pēc tam būs tikai "ak tas ir viņš, nu ja, to jau varēja iedomāties". Un viss.
Bet es aizvien gribēšu zināt, kā viņai klājas. - piebilst
- Re: sarunas
- 13.9.04 21:15
-
Varbūt esi tas, kurš uz Vāgneru Zviedrijā aizbrauca?:)
- piebilst
- Re: sarunas
- 14.9.04 11:25
-
Tak uz Vāgneru ne viens vien bija aizbraucis.
- piebilst