*

ბინდისფერია სოფელი თანდათან უფრო ბინდდება
რა არის ჩვენი სიცოცხლე ჩიტივით გაგვიფრინდება
ჩვენს ნასახლარზე ოდესღაც ბალახი აბიბინდება

იმასაც მოკლედ უვლია ვინც გძლად ეგონა იარა
თოფს ჟანგი შესჭამს ჟანგს მიწა, კაცის გულს დარდი იარა,
მოვა სიკვდილი უჩინო, ერთ წამში აგვყრის იარაღას
ჩვენ რას წავიღებთ იმქვეყნად, სხვას არა წაუღია რა.

ლექსო ამოგთქომ ოხერო თორო იქნება ვკვდებოდე,
და შენ კი ჩემად სახსოვრად სააქაოსა რჩებოდე,
მოსთქომდნენ ჩემებ სწორები ფანდურის ხმაზედ ჰყვებოდნენ,
ქვეყანა მხიარულობდეს და მე საფლავში ვკვდებოდე,
მოსთქომენ ჩემებ სწორები, ფანდურის ხმასა ჰყვებოდნენ,
სახლო არ დაინგრეოდე, ცოლო არ გასთხოვდებოდე.

( aptuvens tulkojums )

pēdējās dienās man galvā ir šausmīgi daudz domu par cilvēkiem un mani attiecībā pret (par) viņiem. es ceru, ka tur beigās kaut kas sanāks un ka tas notiks drīz, citādi man galvā ir pilnīga putra un es no tā visa saprotu arvien mazāk un mazāk.
nujā, tāda sajūta, ka galvā savēlies milzīgs murčkulis ar dažādiem striķiem, bet kaukā vajadzētu viņus visus atšķetināt un satīt vienā kamolā.