aizmigu un pamodos divainaa vietaa... viss bija melnbalts un netirs, cilvekiem nebija acu un sirzhu... vinji, ka zombiji vienkarshi staigaaja... citi staveeja un sava starpaa itka sarunajaas, bet tajaa pashaa laikaa skanju nebija... viss bija tuksh ka klusumaa, es pat nedzirdeju savu balsi un domas... pekshnji es uzduros, kadam no cilvekiem, bet tas netrauceeja vinja gaitu, te peekshnji no gaisa nolaidas cilveka veidoli... es nepaspeeju saskatiit, jo vinji man izrava acis un sirdi un es kljuvu, ka vinji...