tad jau man labi, es neatskaitos. esmu pieradinàjusi savèjos pie savas nemitiigàs pàrvietoshanàs, man patiik un padodas lietas nokàrtot personiigi kontaktèjoties, kad tas ir iespèjams un nepiecieshams, turklàt, man nepatiik pàrlieku garas sarunas, jo kad eju es, nevis nàk pie manis, tad man ir tà privilègjija pàrtraukt sarunu tur un tad, kad es to uzskatu par atbilstoshu. Pàrlieku gan sho praksi neizmanotu ljaunpràtiigi, sirdsapzinja man tàda - èdeliiga :)