bet tieshi ko radikaalu introvertu. es vairs negribu tvarstiities peec pasaules lietaam un mantaam un godiem un atziniibaam un sevis-pieraadiijumiem un tamliidziigaam voblaam. es gribu aiziet iekshaa sevii, aiztaisiit durvis un tur izdariit ko radikaalu. es gribu no sho virspuseejo tukshiibu orbiitas nolaisties dzilji savas dveeseles kodolaa un ieviest kaartiibu reizi par visaam reizeem. ja tas izskataas taa it kaa uz aaru es nemaz neko nedaru, ja par to nav interesanta saruna pie galda, ja tas nekas nav un tie ir pigori, lai tas taa ir, taapat kaa lai viss paareejais ir, kas nav un nebuus mans un ko man nevajaga. bet ja es nesaakshu radikaali darboties savaa dveeselee, tad es vienkaarshi neiztureeshu sho dziivi. neiztureeshu taadaa noziimee, ka es nespeeshu saglabaat sevi taisniigu un kljuushu par nodeveeju. es esmu tukshaa, man vairs nava pat ne mazaakaa mirklja, ko es varu atdot tuukstosh citurieneem aarpus manis. es asi izjuutu sho apzinju, ka jo vairaak es trivializeeju un atlieku savu dveeseles pacietiigo izmisumu, jo greizaaka ir mana esiiba.

un tas nav nekas, tas ir kaut kas, tas ir viss. es negribu justies diivaina un vainiiga par to, cik svariiga man ir mana dveesele, un cik svariigi man ir buut vienai, domaat par Dievu, un kluseet. es to alkstu dzert un elpot. es alkstu sastapt savu dveeseli. es vinju uzlasiishu kaa zelta gabalinjus no pelniem. un kad vinja buus dailja un pilniiga es vinju visapkaart daavinaashu