aptumšotā versija - "mazliet" naiva dzeja

Dionīsijs Soloms (1798-1858)

Lieldienu diena

visspožāko sauli tev apsolīja
vēsā dziestošā rītausmas zvaigzne
debesis mākoņus neatsūtīja
debesis miglu kas projām aiznes

vējš iekustējās un lēni
pāršalca tev seju maigs
likās sirds lapas notrīs
"salda ir dzīve un tumša ir nāve"

[Un, για εσένα ιδιαιτέρως, arī grieķu teksts (mēs nesaklausījām visu, jo ir ļoti katerevūsisks!)

Διονύσιος Σολωμός (1798-1858)

H ημέρα της Λαμπρής

Kαθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
"Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα".]