Es neko nevaru mainít. Dazreiz es jau pamostos bédíga, nekam neredzu jégu un cínos pati ar sevi, bet ir dienas, kad esmu laimíga. Smaidu un smejos bez iemesla, un tad arí visam parádás nozíme. Esmu gatava kádam aizrakstít, piezvanít vai satikt. Par kádu cíníties un kádu mílét. Vienígá atshkiríba ir tajá, ka tádás dienás esmu tik laimíga pati ar sevi, ka man nevienu ísti nevajag. Un es nevienam nezvanu un nerakstu, jo izbaudu harmoniju ar sevi. Un es nevienam nezvanu un nerakstu, jo zinu, ka rít varu pamosties skumju pilna. Un es ne par vienu necínos un nevienu nemílu, bet arí nevaru apgalvot, ka man nepatík táda dzíve.