|
Es esmu skol'a un pien'acu pie datora, jo man bija sasj'uta , ka gribu ko teikt.
bet tagad s'ak 's'kist, ka tome'r mani atkal ap'cakar'eja.
pamodos un pirmais, ko ejot pa bezgal'igo liep'ajas ielu dom'aju bija par to k'a pils'etas ska'n'am izdodas pan'akt saj'utu, ka tu tom'er atrodies kaut k'ad'a relaks'ejo's'a klusum'a, pirmie v'ardi, kuri 'sodien n'aca man p'ar l'up'am bija "labr'it" un tas notika 4. tramvaj'a, l'idz tam kav'ejos dom'as pati ar sevi p'arcil'ajot da'z'adu v'ardu seku varb'ut'ibas un klaus'ijos trok's'na klusum'a. nais.
visp'ar kaut k'a bezj'edz'igi, tom'er mani nepamet saj'uta, ka k'ads no aug'sas par mani smejas, nu kaut vai vakardiena - t'adas lietas notiek tikai ar mani.
nu labi, varb'ut reiz'em ar'i ar sab'ini un madaru, bet visp'ar nezinu, k'ada starp'iba, kas visp'ar ir svar'igs un kas notiek 'saj'a pasaul'e
varb'ut var'etu uzr'ikot konkursu par interesant'ako dz'ivi
`vai ar'i vienk'ar'si visas dz'ives garum'a sp'el'et sp'eli - " es atceros 'so sp'eli" , ska'li to pasakot jebkur'a viet'a laik'a un telp'a , kad tu atceries, ka sp'el''e 'so sp'eli(nenorm'ali kosmiski)
``nesaprotu pati sevi un j'utos nelaim'iga.
```` zaud'eju motivaciju un j'egu
``````visp'ar for'si, ka te nav garumz'imju, tas vismaz ir kaitino'si, starpcitu, p'ed'ej'a laik'a mani var nokaitin'at jebkas.
turpm'ak es apsolu saj'usmin'aties tikai pati par sevi, un jums b'us j'adara tie'si tas pats
man ir apnicis, ka vienm'er notiek t'a k'a notiek
bezgal'iga bezj'edz'iba, bet visp'ar jau es pati pie visa esmu vain'iga - ju nov karma un t'a, ( hov tu d'u joga asanas)
vien'igais baud'amais 'sodien 'saj'a pasaul'e ir klusa d'uko'na v'eder'a - love has no fear and no vengeance
ar 'so es ar'i nosl'edzu savu slepeno dienasgr'amatas ierakstu un eju sp'el'et indi'a'nus, vi'niem vismaz ir smukas cepures YO
|